یک پروتکل خوشه بندی جدید با کارائی بالا برای شبکه های حسگر بیسیم پویا

شبکه حسگر بیسیم متشکل از تعداد زیادی از دستگاه های بسیار کوچک است که گره های حسگر نامیده می شوند. گره های حسگر عموماً مجهز به قابلیت های حسگری، پردازشی و ارتباطی هستند. امروزه در شبکه های حسگر بیسیم پروتکل های خوشه بندی از طریق تقسیم گره ها به خوشه های مجزا و انتخاب سرخوشه محلی برای تجمیع و ارسال اطلاعات هر خوشه به ایستگاه پایه استفاده می شود. خوشه بندی سعی در مصرف متوازن انرژی توسط گره های شبکه دارد تا بتواند باعث افزایش طول عمر و حفظ پوشش شبکه ای در مقایسه با شبکه حسگر بیسیم بدون عمل خوشه بندی شود. تاکنون پروتکل های خوشه بندی کمی در مورد شبکه های حسگر پویا ارائه شده است. در این پایان نامه پروتکل خوشه بندی برای شبکه های حسگر بیسیم پویا ارائه شده که با استفاده از پارامتر فاصله و باقیمانده باتری در گره، سرخوشه را انتخاب می کند. این پروتکل دارای خوشه های متوازن است و گره ها دارای سرخوشه های تک گامی می باشند. مسیریابی در این پروتکل به گونه ای می باشد که گره ها پس از جمع آوری اطلاعات آنرا به سرخوشه ارسال می کنند، سپس سرخوشه اطلاعات را جمع آوری و تجمیع می کند. در این پروتکل از یک چاهک سیار برای دریافت اطلاعات از سرخوشه ها استفاده شده است بنابراین سرخوشه ها اطلاعات تجمیع شده را در زمان نزدیک شدن چاهک به مکان سرخوشه ارسال می کنند. این پروتکل دارای دو فاز اولیه و پویا می باشد. در فاز اولیه گره ها ثابت هستند و عمل خوشه بندی انجام می شود، سپس در فاز پویا گره ها می توانند طبق فرضیات خاص حرکت کنند. در نهایت پروتکل پیشنهادی را با استفاده از نرم افزار omnet++ شبیه سازی کرده و برای ارزیابی کارائی آن، پروتکل پیشنهادی را با پروتکل leach-c ، adrp و mbc مقایسه نموده بطوریکه نتایج بدست آمده بیانگر کارائی این روش نسبت به سه پروتکل یاد شده می باشد.